بررسی بازی Dark Alliance
این که بخواهید چیزی خوب باشد ، اینطور نیست. من علاقه وافری به بازی رومیزی D&D دارم ، خاطرات خوب R.A. رمان هایی با قلم سالواتوره که این شخصیت ها را معرفی کردند و من حتی از احیای عنوان مشترک اتحاد تاریک از 20 سال پیش بسیار هیجان زده شدم – من مخاطب هدف این اقدام فانتزی / RPG هستم. این پیش شرط ها کافی است تا Dark Alliance را در ساعات ابتدایی خود به یک ماجراجویی قابل قبول تبدیل کند ، به خصوص هنگامی که در کنار دوستان لذت ببرید. اما هرچه عمیق تر بازی می کردم ، بیشتر سطح طراحی ، پیشرفت شخصیت ، عناصر همکاری ، داستان و مکانیک های رزمی از بین می رفت و رئوس ماجراجویی درگیر را به جا می گذاشت ، اما با چند ویژگی لازم برای پر کردن وسط.
بازی اتحاد Dark Dark یک ماجراجویی ایزومتریک را در رگ Diablo ارائه می داد ، اما این تجسم جدید با تمرکز زیادی بر روی هم بستن حرکات رزمی ، طفره رفتن از خطر و حتی پرش و عناصر پیمایش ، به یک دیدگاه شخص سوم شخص جذاب تر تبدیل می شود. من رویکرد اضطراری به حملات را دوست دارم ، که بازیکنان را ترغیب می کند حرکتهای سبک ، سنگین و ویژه را برای ایجاد حملات مورد علاقه خود ترکیب کنند. متأسفانه ، مبانی مبادله شدید غوغا وجود ندارد. تشخیص ضربه کمی است و فیزیک بد منجر به لحظات عجیب و غریب و حتی مرگ فوری هم برای شما و هم برای دشمنان و روسای دشمن می شود. شخصیت ها احساس ناراحتی و تنبلی می کنند ، از اینکه از برخی انیمیشن ها جدا شوند خودداری می کنند و نوشیدن معجون های نجات دهنده برای زندگی طولانی تر می شود. مکانیک های تکان دهنده به طور مرتب کنترل را از دست می دهند و منجر به احساس ناامیدی و ناتوانی می شوند ، زیرا افراد بد به قهرمان بی پاسخ شما حمله می کنند.
سطح بزرگ است و دارای مسیرهای اختیاری زیادی است که مملو از گنجینه اضافی است و من از انواع محیط ها برای کشف در طول بازی لذت می برم. اما برخی از سکانس ها پیچیده هستند و بیش از اندکی عقب نشینی دارند. و بعضی از آنها خیلی طولانی هستند ، به خصوص اینکه بازی در هنگام انجام مأموریت ها اجازه بازی در بازی را نمی دهد. بار این تلاش های طولانی تر با احساس هک و اسلش گاه به گاه بازی گسترده تر در تضاد است. لذت بردن از سطح نیز با اعتماد به نفس بصری کم لطف در اکثر شخصیت ها ، محیط ها و هیولاها مانع می شود. همه چیز فاقد پوشش لاستیکی مورد نیاز برای رقابت در فضای کنونی بازی های فوق العاده زیبا است.
دشواری های متعدد قابل انتخاب قبل از هر ماموریت ، جوایز متناسب بیشتری را برای طلا و تجهیزات فراهم می کند. و من مکانیک “شانس خود را فشار بده” را کاملاً دوست دارم در حین انجام مأموریت ، جایی که می توانید برای تقویت نادر بودن دنده خود از استراحت های کوتاه صرف نظر کنید. با این حال ، به جز کمترین سطح چالش ، برای بازیکنان انفرادی عملاً غیرقابل دسترسی است ، زیرا بازی به وضوح با در نظر گرفتن یک بازی تعادل متعادل است. این خوب و خوب است اگر شما به طور مداوم گروهی از دو یا سه دوست را در خدمت خود داشته باشید ، اما اگر این کار را نکنید دچار مشکل می شوید. خواستگاری آنلاین یک خرابکاری است ، که اغلب در یک سطح فنی برای ایجاد اتصال ناموفق است. هنگامی که این مسابقه مطابقت دارد ، تقریباً هیچ گزینه ای برای چگونگی تأمین گروه به چالش یا سطح مورد نیاز هر بازیکن وجود ندارد ، بنابراین تیم های اصلی بالقوه اغلب به درستی کنار می روند تا گروهی را پیدا کنند که با اهداف آنها مطابقت داشته باشد.
مشکلات خواستگاری و عدم تعادل در بازی انفرادی تأثیر منفی فاحش بر پیشرفت دارد. کیفیت تجهیزات شما سرانجام پلاتو است ، زیرا رده های بالاتر دنده فقط در مشکلات بالاتری نشان داده می شوند و این مشکلات باعث می شود دشمنان دائماً یک ضربه بکشند ، خصوصاً اینکه دنده شما برای مبارزه با آنها بسیار پایین است. شما می توانید منتظر بمانید تا تیمی را پیدا کنید که اتفاقاً مأموریتی را انجام می دهد که می خواهید با دشواری مناسب انجام دهید یا یک بازی سفارشی در آن سطح ایجاد کنید و امیدوارید که بازیکنانی از سطح مناسب از صف تصادفی بپیوندند ، اما همه چیز فقط سردردی که شما را ترغیب می کند به سادگی به سمت یک بازی جدید بروید.
توسعه دهنده Tuque Games هم به محیط D&D Forgotten Realms علاقه مند است و هم به شخصیت های مشهوری مانند Drizzt و Wulfgar که پیشتازان بازی هستند. این محبت به عنوان ثروت بسیاری از علاقه مندان به هواداران وفادار بروز می کند و توسعه دهنده با دردسرهای فراوان می تواند این روایت را به مکانی مناسب در سفرهایی که قبلاً همنشینی شده همراهان بوده ، منتقل کند. اما داستان های موجود همگی از هم گسیخته و فاقد انسجام هستند و بهم پیوند می خورند و رشته ای مبهم از ماجراهایی را که به سختی به هم پیوسته اند ایجاد می کنند ، که هرگز واقعاً به جایی نمی رسند. از بینندگان تا اژدها ، من لذت می بردم که برخی از موجودات برجسته بازی نقش آفرینی رومیزی ظاهر می شوند ، اما پتانسیل واقعی داستان نویسی یا توسعه شخصیت در نوسان بی حد و حصر چکش ها از بین می رود.
دیدگاه